Inteligjenca Artificiale (AI) nuk do ta bëjë njerëzimin të zhduket, por pranimi gjithnjë e më jokritik i tij në kontekste të ndryshme të ngushta mund të çojë në erozionin gradual të disa prej aftësive më të rëndësishme të njeriut. Ky është mendimi i shumë studiuesve, të cilët muajt e fundit kanë shprehur shqetësimin për rritjen e inteligjencës artificiale.
AI nuk ka gjasa të çojë në skllavërimin e njerëzimit, por mund të marrë përsipër shumë aspekte të jetës sonë. Një shembull i famshëm është eksperimenti i mendimit i “AI që bën kapëse rrobash” i propozuar nga filozofi i Oksfordit, Nick Bostrom. Ideja është që një sistem i AI i ngarkuar me prodhimin e sa më shumë kapëseve të rrobave mund të fillojë “të çmendet” për të gjetur lëndë të para, duke shkatërruar fabrika dhe duke shkaktuar përplasje makinash.
Natyrisht kjo është një “lojë logjike” e gabuar, por rreziku real ekzistencial në përdorimin e AI është filozofik dhe jo apokaliptik. Inteligjenca artificiale në formën e saj aktuale mund të ndryshojë mënyrën se si njerëzit e shohin veten: ajo mund të degradojë aftësitë dhe përvojat që njerëzit i konsiderojnë thelbësore për të qenë njerëzor.
Për shembull, njerëzit janë krijesa të matura. Njerëzit peshojnë në mënyrë racionale detajet dhe marrin vendime të përditshme për punën, kush duhet të marrë një kredi, çfarë të shikojnë, çfarë të bëjnë në kohën e tyre të lirë etj. Gjithnjë e më shumë nga këto gjykime po automatizohen dhe po u besohen algoritmeve, dhe në të ardhmen shefi juaj mund të jetë një kompjuter.
Ndërsa kjo ndodh, bota me siguri nuk do të përfundojë, por njerëzit gradualisht do të humbasin aftësinë për të bërë këto gjykime për veten e tyre: duke ia besuar shoqërisë dhe botës së punës algoritmeve. Këto programe tashmë po minojnë aftësinë e njerëzve për të bërë gjykime, për të shijuar takime të çuditshme dhe për të mprehur mendimin kritik.
Lloji njerëzor do t’i mbijetojë humbjeve të tilla, por mënyra jonë e ekzistencës do të varfërohet në këtë proces.
Discussion about this post