Andrew Barto dhe Richard Sutton, dy gjigantë të inteligjencës artificiale, kanë fituar çmimin Turing – Çmimin Nobel për shkencën kompjuterike. Por në vend që të hidhnin shampanjën dhe të shijonin duartrokitjet, ata paralajmëruan për rreziqet e sistemeve të AI që lëshohen shumë shpejt për publikun.
“Kompanitë nuk testojnë plotësisht produktet e AI”
Sipas Barto dhe Sutton, kompanitë e AI nuk i testojnë mjaftueshëm produktet e tyre përpara se t’i hedhin në treg. “Është si të ndërtosh një urë dhe ta testosh duke i lënë njerëzit ta kalojnë atë”, thanë ata për Financial Times. Një krahasim që përcjell mirë idenë dhe na bën të reflektojmë mbi garën e shfrenuar për të zhvilluar modele gjithnjë e më të fuqishme të AI.
Por pse Barto dhe Sutton janë kaq autoritativë për këtë temë? Sepse ata janë krijuesit e “të mësuarit përforcues”, një teknikë e të mësuarit të makinerive që trajnon sistemet e AI për të marrë vendime më të mira përmes provave dhe gabimeve.
Por siç thotë Ben Parker, me fuqi të madhe vjen edhe përgjegjësi e madhe. Dhe sipas Barto, “lëshimi i softuerit për miliona njerëz pa masa paraprake nuk është praktikë e mirë inxhinierike”. Dy pionierët e inteligjencës artificiale nuk janë zërat e vetëm autoritativë që japin alarmin. Yoshua Bengio dhe Geoffrey Hinton, dy kumbarë të tjerë të AI dhe fitues të mëparshëm të çmimit Turing, kanë shprehur kritika të ngjashme për zhvillimin e pasigurt të AI. Dhe të mendosh se edhe Sam Altman ishte i të njëjtit mendim disa vite më parë…
Kompanitë janë më të interesuara për fitimet sesa për sigurinë
Barto gjithashtu synoi kompanitë e AI, duke i akuzuar ato se ishin “të motivuara nga stimuj komercialë”. Është një tarifë që duket se i përshtatet në mënyrë të përsosur OpenAI-t, i cili pasi premtoi vazhdimisht se do të përmirësonte sigurinë e AI dhe përmbysi për pak kohë Altman për mbikomercializimin e inovacioneve të tij përpara se të kuptonte implikimet, njoftoi planet në dhjetor për t’u transformuar në një kompani fitimprurëse.
Discussion about this post