Në shoqërinë e sotme hiper-teknologjike, ne shpesh pyesim veten nëse jemi ende mjeshtër të zgjedhjeve tona ose nëse veprimet tona udhëhiqen nga një lloj fuqie më e lartë, si një algoritëm i gjithëfuqishëm. Ky është provokimi i ngritur nga Charlie Brooker në sezonin e katërt të Black Mirror.
Këtu teknologjia paraqitet si një hyjni moderne, efikase dhe e pagabueshme, por që rrezikon vullnetin e lirë të njeriut.
Në të kaluarën, njerëzit mbështeteshin te perënditë për përgjigjet rreth dashurisë, fatit ose motit. Sot, me parashikime të sakta të motit, aplikacione takimesh dhe GPS, duket se teknologjia ka zëvendësuar hyjninë tradicionale, duke na ofruar zgjidhje të pagabueshme. Megjithatë, Brooker na paralajmëron: efikasiteti teknologjik ka një çmim.
Sa herë që i delegojmë një vendim një algoritmi, ne zvogëlojmë hapësirën për gabimin tonë, dhe bashkë me të, vlerën e përvojës njerëzore.
Në episode si Hang the DJ, përpjekja për të shmangur dhimbjen e dashurisë çon në një sistem që heq plotësisht autonominë e njerëzve. Në Arkangel, dëshira e një nëne për mbrojtje kthehet në një burg teknologjik për vajzën e saj, duke çuar në pasoja katastrofike.
Përtej sipërfaqes optimiste të disa risive, seria zbulon sesi varësia jonë nga teknologjia po mbyt thelbin njerëzor: mundësinë për të bërë gabime, për t’u rritur dhe për të mësuar nga gabimet tona. Ky “zot” i ri nuk është thjesht një ndihmë, por një kërcënim për njerëzimin tonë, duke na lënë me një pyetje vendimtare: Sa jemi të gatshëm të sakrifikojmë vullnetin tonë të lirë për përsosmëri?
Discussion about this post