Çanta e zezë (nuclear football) që ka shoqëruar Presidentin e Shteteve të Bashkuara të Amerikës në çdo udhëtim për dekada të tëra, dikur përmendej si simboli i autoritetit dhe ndikimit të tij. Sot mund të bëjmë të njëjtën gjë me videon e sapo shpërndarë nga Donald Trump në rrjetin e tij social Truth. Sepse, në epokën e inteligjencës artificiale të përhapur dhe plotësisht të lejuar, hyrja me forcë në konfliktin izraelito-palestinez me një film si ky është ekuivalente me një shfaqje fuqie që bie ndesh me pozicionin e atyre që, në të njëjtën çështje delikate, e gjejnë veten duke menaxhuar një ekuilibër tashmë të pasigurt, duke tërhequr fijet e diplomacisë ndërkombëtare. Ndoshta, do ta konsideronim të dyshimtë edhe nëse do të publikohej nga i fundit në radhë që po lufton me një lojë të re të AI.
A është ky vizioni i Trump për të ardhmen e Gazës?
33 sekonda në total, por më se e mjaftueshme. Rrënojat e sotme të Rripit të Gazës së shpejti do t’i lënë vendin Elon Musk-ut të buzëqeshur dhe të uritur (ai më vonë do të kthehet për t’u hedhur kartëmonedha fëmijëve), një tullumbace dhe statuja të arta të presidentit, në një bregdet që mund të arrihet në bordin e një jahti, në makina elektrike dhe resorte luksoze. Më poshtë është një embed nga YouTube.
Gjithashtu bie në sy edhe teksti i kolonës zanore që shoqëron klipin, një përzierje propagande dhe ekspozimi.
Donald’s coming to set you free
bringing the light for all to see
no more tunnels, no more fear
Trump Gaza’s finally here.
Trump Gaza’s shining bright
golden future, a brand new life.
Feast and dance the deal is done,
Trump Gaza number one.
Nuk ekziston më distopia e dikurshme
Qëndrimi i Trump për Izraelin dhe Palestinën është i njohur që para rizgjedhjes së tij. Edhe vullneti i tij për të ardhmen e Rripit të Gazës. Publikimi i sotëm është aq i papërshtatshëm sa shkon përtej një parodi të Maurizio Crozza-s në TV. Nënvlerësimi i tij, katalogimi i tij si një mburrje me një avantazh ironik dhe vetë-përçmues (në fund të fundit, në fund të fundit, vetë manjati është shtrirë në një shezllon pranë Netanyahut), nuk duket të jetë rruga më e mirë për t’u ndjekur, madje edhe për mbrojtësit e tij më të vendosur: do të demonstronte një paaftësi totale për të marrë parasysh të gjitha implikimet e një konflikti të tërë.
Dhe të mendosh se, më pak se dy vjet më parë, bëri bujë lajmi i publikimit të videos së parë politike të krijuar nga një algoritëm. Në atë kohë, ne përdorëm termin distopi pa e kuptuar se shumë shpejt do të duhej t’i jepnim një kuptim të ri. Sot, ai mur është shembur, i shembur nga një proces normalizimi, në të cilin kufiri ndërmjet të vërtetës dhe të gënjeshtrës, midis të përshtatshmes dhe të papërshtatshmes, bëhet i paprekshëm. Si fluturon koha në epokën e AI.
Discussion about this post