Brenda pak ditësh, një aparat fotografik masiv prej 3,200 megapikselësh do të fillojë të skanojë qiellin e hemisferës jugore si kurrë më parë. Kamera LSST, e montuar në një observator në majë të malit, është zemra e një projekti 20-vjeçar. Imazhet e saj premtojnë të ndryshojnë përgjithmonë mënyrën se si e shohim hapësirën.
Me një diametër prej 1.57 metrash, lentet e saj (në foto këtu) kanë vendosur tashmë një rekord botëror. Por nuk ka të bëjë vetëm me madhësinë: çdo natë, e gjithë hemisfera jugore do të fotografohet në shpërthime të shpejta 15-sekondëshe, për një total prej rreth 1,000 ekspozimesh.
Çdo shkrepje do të mbulojë një pjesë të qiellit shtatë herë më të madhe se një hënë e plotë. Do të jetë sikur të shohësh kozmosin në interval kohor, por me një qartësi të paparë.
Zemra teknologjike e aparatit fotografik është një mozaik prej 189 sensorësh CCD ultra të ndjeshëm, të ftohur në -100°C për të siguruar cilësi të patëmetë të imazhit. Këta sensorë jo vetëm që do të zbulojnë dritën nga objekte miliarda vite dritë larg, por do ta bëjnë këtë me ndjeshmëri të mjaftueshme për të kapur variacione pothuajse të padukshme.
Një cilësi e domosdoshme për monitorimin e fenomeneve kalimtare, siç janë supernovat ose asteroidet pranë Tokës.
Kjo sipërmarrje ka një udhëtim të gjatë: ideja mori formë në vitin 2003, me mbështetjen vendimtare të fondeve private dhe publike që mbërritën në vitet në vijim. Montimi i kamerës, i cili u zhvillua në Laboratorin Kombëtar të Përshpejtuesve SLAC në Kaliforni, përfshiu qindra inxhinierë dhe shkencëtarë, përpara transportit dhe montimit delikat në Kili.
Por për çfarë do të përdoren saktësisht këto imazhe? Përveç katalogimit të mbi 20 miliardë galaktikave, observatori do të kontribuojë në studimin e dy prej enigmave më të mëdha të fizikës moderne: materies së errët dhe energjisë së errët.
Discussion about this post